wzrok I
wyraz oczu, spojrzenie
I Tadeusz wzrok stryja ku drzwiom odprowadzał (I) Sędzia, z boku rzuciwszy wzrok na Tadeusza I poprawiwszy nieco wylotów kontusza, Nalał węgrzyna i rzekł (I) Tu pan Sędzia nagłym zwrotem głowy Skinął na Tadeusza, rzucił wzrok surowy (I) Te wszystkie Tadeusza cnoty i zalety Ściągnęły wzrok sąsiadki, uważnej kobiety (I). Bo z pierwszej lękliwości całkiem już ochłonął I patrzył wzrokiem śmiałym, w którym ogień płonął (I).
Czlowiek ↔ Człowiek jako istota żywa ↔ Pięć zmysłów i ich funkcjonowanie ↔ Wzrok